Noc czasem skrywa myśli ponure
Patrzące z mroku cienie przeszłości
Bywa że duszę chłód ich ogarnia
Paraliżuje i serca i kości
Noc czasem skrywa to co już było
Przyćmione smutkiem giną marzenia
A to co dobre i radosne było
Tonie wśród bezkresów zwątpienia
Noc skrywa czasem też codzienny tumult
Krzyki i śmiechy, ludzkie historie
Zostaję więc sam na sam ze swą duszą
I z samym sobą toczę wojnę
Wstanę dziś czy jutro, za godzin parę
Maską przykryję toczoną bitwę
Nie wiem czy miną dni czy tygodnie
Kiedyś coś jednak we mnie zakwitnie
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz